LIBER DE RESTAURATIONE MONASTERII SANCTI MARTINI
TORNACENSIS
HERIMANNI TORNACENSIS
page 302
61. Eodem anno Radulfus febre validissima usque ad mortem pene correptus, ubi
Deo volente convaluit, quendam monachum nomine Walterum, coniugis sue
germanum, virum prudentissimum secrete adiit et de anime sue salute consulere
hiis verbis cepit: "Cum fidem Deo debeatis sicut monachus et mihi sicut
sororis vestre marito, per eam fidem quam Deo et mihi debetis vos obtestor,
ut mihi, quomodo salvus fiam consulatis. Nuper enim egrotans et mori timens,
consilium a canonicis Sancte Marie quesivi, et illi mihi consuluerunt ut
veraciter confiterer peccata mea, corpus Domini acciperem, uleo sancto
ungerer et salvum me futurum securus essem. Feci quod consuluerunt; sed ubi
convalui, rursum me peccatis sentio obligatum, et hoc mihi non videtur vera
esse confessio, quando infirmor peccata confiteri, quando convalesco peccatis
iterum sordidari; unde precor propter Deum ut mihi, quid agere debeam,
consulatis". Respondit monachus: "Et quid vobis proderit consilium meum
audire, cum illud nolitis facere"? "Consilium", inquit miles,
"dicite, et si
illud non fecero, non vobis imputabitur". Tunc monachus: "In
veritate",
inquit, "dico vobis, quod, quamdiu in seculo vixeritis sicut hactenus
vixistis, non video, quomodo salvari possitis, sed si re vera salvus esse
vultis, seculum relinquite et monasticam vitam assumite". "Et
quomodo",
inquit miles, "hoc faciam sine licentia sororis vestre, coniugis mee"?
Tum
monachus: "Cum Dominus" inquit "in euvangelio dicat: Si quis venit
ad me,
et non odit patrem et matrem et uxorem et filios propter nomen meum, non
potest meus esse discipulus" (Luc. 14, 26): numquam consulam vobis, ut pro
sorore mea animam vestram perdatis. Licentiam tantum ab ea querite, quam si
illa noluerit dare, consulo, ut, ea relicta, parteque substantie vestre ei
dimissa, ad Deum fugiatis". Hiis auditis, miles gratias ei agens domum
revertitur, ingressusque cubiculum et lectulo residens, amarissime flere
incipit. Mainsendis superveniens eumque sic flentem videns, quid novi
acciderit unde se ita cruciaret, perquirit. Vult ille celare, sed illa nimis
instante omnia que sibi germanus eius domnus Gualterus Sancti Amandi monachus
et prepositus dixerat revolvit. Tum illa: "Et quare propter hec sic vos
cruciatis"? Et Radulfus: "Quia" inquit, "nisi propter te
dimitterem monachus
re vera quamtotius fierem". Protinus illa subiungens: "Propter me",
inquit,
"bene agere non dimittatis; quia, sicut vos de anima vestra timetis, sic et
ego de mea, et quacumque die seculum reliqueritis, ego similiter relinqualrl,
et in presenti, si vultis, licentiam vobis do et me caste victuram
promitto".
Tunc miles: "Etquid", inquit "faciemus de tribus filiis nostris"?
"Non in
manu diaboli" ait mulier, "eos relinquamus sed potius nobiscum eos Deo
presentemus; divites enim sumus, et quocumque voluerimus libenter cum eis
suscipiemur". Exhilaratus super hiis verbis Radulfus: "Et ubi",
inquit, "tibi
videtur, ut competentem cum eis habitum religionis accipiamus"? Tunc
temporis
adhuc magister Odo scolam Tornacensem regebat, nullaque conversionis eius
mentio exstiterat. Quam ob rem mulier quo diverteret nesciens: "Ad Sanctum
Amandum", inquit, "mihi videtur, quod competenter ire possumus, quoniam
et
pater meus inde fuit prepositus et frater meus ei successit. Sed et ego inde
nata sum ibique nutrita". Concedit Radulfus g statimque legato directo,
prefatum domnum Walterurll monachum mandat, que dicta sunt enarrat et Sancto
Amando per manum eius unum molendinum prope Tornacum super Marviz fluviolum
situm donat. Deinde coniugem suam advocans: "Qui bene", inquit, "vult
agere,
non debet differre quoniam callidus diabolus semper querit occasiones, quibus
servos Dei a bono proposito possit impedire. Unde mihi videtur ut crastina
die sine dilatione seculum relinquamus". Tunc illa: "Hoc" inquit,
"domine,
non tam cito potest fieri; quiddam enim secreti necdum dixeram vobis, quoniam
iam menses duo sunt ex quo me concepisse sensi, et utique rationabile non
esset, ut pregnans de seculo exirem. Preparemus ergo interim omnia
necessaria, quatinus postquam peperero statim renuntiemus mundo. Verumptamen
quoniam iam licentiam dedi vobis, licet nullus post Deum testis interfuerit,
expedit utique ut iam nichil maritalis vel coniugalis operis invicem
faciamus, sed continenter deinceps vivamus". Post hec sicut ipsi multociens
mihi retulerunt, anno integro et dimidio in vita seculari manserunt, in uno
lecto indivisi iacuerunt nec tamen aliquid carnale gesserunt, non sua
fortitudine sed Christi gratia eos protegente. Erat autem Mainsendis
iuvenilis etatis, ita ut quando seculum reliquit nonnisi 24 annos haberet.
Nascitur ergo eis quartus filius et in baptismo vocatur Radulfus.
62. Eodem anno magister Odo seculo renuntiat et cum clericis suis, sicut
supra narravimus ecclesiam sancti Martini intrat. Mainsendis eos frequentat
multociens eis suas transmittens elemosinas nullo tamen adhuc intra urbem
sciente ea que cum marito suo