38. Interea adolescens quidam clericus nomine Alulfus, Sigeri canonicorum Sancte Marie precentoris filius, relictis secularibus divitiis, sese illis sociavit. Quod ubi patri eius nuntiatum est, continuo congregatis propinquis suis, ad Sanctum Martinum furibundus venit, adolescentem per capillos apprehensum, terre prostratum graviterque cesum domum reduxit Sequenti die adolescens, dum putaretur ad ecclesiam sancte Marie ire, furtim se subducens, ad Sanctum Martinum rediit. Sed rursum a patre suo continuo reducitur et in compedibus ponitur. Cumque hoc sepius fieret, adolescente scilicet ad Sanctum Martinum quandocumque poterat fugiente, et patre suo protinus eum reducente, contigit, domnum Haimericum Aquicinensem l abbatem Tomacum venisse ad invisendos et confortandos pauperes illos. Quem cum magister Odo consuleret, quid sibi agendum foret super adolescente illo, qui cotidie a patre suo violenter reducebatur, protinus abbas, ut vir sapiens, competenti reperta occasione in id quod ante moliebatur erupit dicens:
Vere bone magister, idem vobis non solum de isto iuvene, sed etiam de aliis fratribus vestris sepius continget, nisi monachi efficiamini. Iuxta urbem enim habitatis, et facile fratres vestri iuniores a secularibus clericis sociis suis decepti ad seculum reducentur, quia unus idemque vester et ipsorum est habitus; si autem monachi essetis, postea nullum de vestris temptarent reducere, quoniam cum monacholum niger sit habitus, clericorum vero candidus tanto horrori clerici habent habitum monachorum, ut quem semel viderint monachum numquam deinceps dignentur habere socium. Considera etiam, quod mollior et remissior sit vita clericorum, etiam regulariter viventium, quippe cum lineis induantur, carnibus frequenter vescantur, festis diebus nonnisi novem lectiones legant. Cum ergo tu famosus ubique et celebris habereris et seculo renuntiaveris, si mihi credere velles, magis consulerem tibi clericisque tuis rigidiorem quam remissiorem expetere ordinem."

Hiis abbatis Aquicinensis persuasionibus magister Odo animatus, socios evocat, abbatis consilium narrat consensumque eorum super hoc expostulat. Protinus dictis eius consentiunt, et ne ab aliquo, si diferreturr averti posset . abbatem prefatum ea nocte ibi manere deposcunt seque die sequenti monachos futuros promittunt. Crastino igitur summo mane, finito capitulo, ad altare sancti Martini 12 clerici eunt, vestem clericalem deponunt et monasticam cum benediccione et triduano silentio per manum abbatis Haimerici suscipiunt, ita ut cum matutinos et primam ritu clericali cantassent, iam terciam et omnes sequentes horas usque in hodiernum diem monachorum more cantaverint. Nec fefellit magistrum boni consilii susceptio. Siquidem Sigerus ille canonicorum precentor videns adolescentem filium suum monachum factum, nequaquam illum ultra reducere temptavit, sed ad perseverandum vehementer accendit, immo ipsemet preterea nutu Dei compunctus, relictis mundanis divitiis, una cum fratre suo Hermanno, maioris ecclesie preposito, cuius longe superius mentionem fecimus, (2) in cenobio nostro monachus est factus*, et quinque altaria, que alteri filio suo nomine Adam canonico acquisierat, nobis dari impetravit, que nobis singulis annis plus quam 30 librarum pecuniam reddunt. Completo itaque triduano silentio, abbas Haimericus monachis quos fecerat, ut iam sibi abbatem eligerent, consuluit. Cumque magister Odo unum de sociis suis eligere conaretur, omnes super eum irruentes, unanimiter ipsum eligunt electumque domno Rabbodo episcopo presentant confirmandum; consecratusque est sequenti dominica Tornaci in ecclesia Mariae 4.** Nonas Martii [4 March 1095], anno tercio conversionis sue. Adolescens vero ille quem orediximus Alulfus monachus fatus, in cenobio nostro armarii seu cantoris officium 47 annos tenuit, omnesque libros beati Gregorii sepius relegens, imitatus Paterium, universas tam Veteris quam Novi Testamenti sententias ab eo expositas excerpens, tres exinde codices composuit, et quartum de diversis et valde utilibus sententiis superaddidit, eisque Gregorialis nomen indidit (3), sique 48. conversionis sue anno in bono proposito vitam terminavit.*** Sigerus vero, pater eius, cum primum factus fuisset monachus, quadam meridiana, in lecto dormiens, vidit in sompnis unum ex canonicis Sancte Mariae ante plures annos defunctum

1) Anchin.
2) C. 8.
3) Extant in biblioth. S. Martini Tornac. in 4 voluminibus, in quorum ultimo legitur; Haec de Gregorii qui traxit opuscula libris Gregorii precibus in pace quiescat Alulfus." Alulfi opus editum est Parisiis. DACH. Cf. Hist. Iitter. Xll, p. 245.