MONUMENTA HISTORIAE TORNACENSIS


Georg Waitz
MGH Scriptorum 14:266-273
(Hannover, 1883)

Page 266

Tornacum, praecipua Flandriae urbs, quae antiquis temporibus proprio episcopo et monasterio S. Martini gloriabatur, episcopatu cum Noviomensi coniuncto et monasterio destructo decidisse videbatur, saec. XII. vero utriusque vidit restaurationem. Quam describendam et praedicendam suscepit Herimannus qui aliquandiu abbas praefuit, et litterarum studio magna, nomen sibi fecit. Filius erat Radulfi 'militis Noviomensis', ex Mainsende uxore, filia Herimanni praepositi S. Amandi, et ipsa ex ordine militari oriunda. Ille a Radbodo episcopo advocatiam Tornacensem adeptus, postea cum quatuor filiis, ut Herimannus fusius narrat (1), sub Odone abbate monasterium S. Martini a. 1092. restauratum intravit. Ipse filiorum tertius tunc uix pueritiae annos tetigisse videtur, cum quartum adhuc 'lactentem et de cunis extractum' pater Deo obtulerit (2).

Sub Odone abbate, post episcopo Cameracensi, qui eruditione et studiorum liberalium amore magnam sui famtam adeptus est (3), educatus, non parum in litteris profecit, postea abbati, ut ipsius verbis utor, serviebatur, praeterea in monasterii negotiis non semel occupatus; nam concilio Remenesi a. 1119. interfuit, post Ferrarias missus est, ut chartam Karoli Magni, olim, ut dicebatur, monasterio S. Martini datam et tempore invasionis Normannicae eo translatam reciperet (5). Cum Karolus Flandriae comes Brugis a. 1127. interfectus esset, translationi corporis Philippo rege Franciae mandatae a Symone episcopo accersitus testis affuit (6).

Postea praepositus electus, curam rerum temporalium suscipere debuit, sed somnio teritus, ut de hac dignitate absolveretur petiit et ad studia rediit, libris scribendis et ecclesiasticae psalmodiae insistens (7); praeterea 'festis diebus sermones in capitulo fratribus proferre' iussus est, quoniam ut continuator eius ait, 'intelligentia scripturarum et disertitudinem ea quae intellexisset proferende ei Domninus concesserat'. Anno 1127. vero Segardo abbate, primo Odonis successore, defuncto, abbas electus et per decem fere annos hoc munere functus est. Si auctori qui opus eius in eodem monasterio continuavit fidem habemus, paralysi percussus dignitatem abdicavit (8), sed, ut alius eius aetatis scriptor narravit (9), scriptor, munere non satisfecit, disciplinam neglexit, eoque permotus


1) c. 59 sqq.
> 2) c. 63.
3) c. 1 sqq. Cf. 'Hist. Iitter' XII.
4) c. 77.
5) c. 42.
6) c. 35.
7) Cont. c. 13.
8) Cont. c. 107.
9) Vita Hugonis abb. Marchianensis (Martene Thes. III, p. 1718), es qua hunc locum describendum duxi. Hugonem Herimanni fuisse aemulum, facile perspicies, ideo verba non nimis magni facies:

c. 11: Preerat in Tornaco tunc temporis abbas Segardus, vir religiosus, bonae opinionis et melioris vitae; post Odonem, qui apud Cameracum in episcopum assumptus est, primus pastor factus est in loco illo. Et is Odo nostrum hunc Hugonem de fonte salutari suscepit, quem et iste Segardus fecit monachum, et dignum inventum sacris similiter sublimari fecit ordinibus. Cumque videret eum quotidie tendere in anteriora, si forte cum apostolo comprehendere posset, etiam in pascendis ovibus suis suum constituit coadiatorem, multum diligens et fidens in eum. Nec frustratus ab spe sua, quem in omnibus et prae omnibus Deo placentem, illis utilem, sibi fidelem in omnibus expertus

return to "Historical Texts"
next page
return to the main page