TUVĞAN TİL


Seni men Qırımda, Qazanda taptım,
Cüregim qaynağan, taşqanda taptım...

Cet elde muğayıp, açınıp cürgende,
úmütim, hayalım şay tüşip çürgende,

Moynuna sarıldım dertimni aytıp,
Bir güzel sözünmen özüme qaytıp...

Cırların bolmasa, manen bolmasa,
"Curt" degen sözünmen cürek tolmasa,

Ah, nasıl cürermen ğurbet yaqlarda,
Tanışsınız, bilşsiz yat soqaqlarda?...

Bilmiymen Türükmi, Tatarmı adın,
Bek yaman tatlısın, Tanrıdan tadın,

Türük de, Tatar da senin sözlerin,
İkisi iki çift munlu közlerin...

Viyana ögünde, Qazan içinde
Barabar cırladıq Hindlerde, Çinde...

Anlasın bir seni, duşman da süyer,
Bir canıq sözünmen cüregi iyer...

İsteymen özünni her yaqta körmek,
Her yerde incinden destanlar örmek...

Quşlarga, qaşqırğa üyretsem seni,
Sen bolsan öksüznin könülden süygeni....

Camige, mihrapqa, sarayğa kirsen,
Denizler, çöllernin çetine ersen...

Seninmen düşmanğa yarlıqlar yazsam,
Qaruvlı sözünmen könlüni qazsam...

Qabrimde melekler sorğu sorasa,
Azrail tilimni bin kere torasa,

"Öz tuvğan tilimde ayt mağa!" dermen,
Öz tuvğan tilimde cırlap ölermen...

Gönlümni qağılar kemirip turğanda,
Halqımnı tınışsız yıldızı urğanda,

Tuvğan til, başqası aqlıma kelmiy,
Bir Büyük sırımsın duşmanlar bilmiy...

Bekir Çobanzade
1 Haziran 1918